امیدوار باش به کجا می روی تا بپوشانی نگاه حاکی از

 

امیدوار باش به کجا می روی تا بپوشانی نگاه حاکی از

غمت را و بسپاری آنرا به دست تنهایی

امیدوار باش باورم کن قصد آزارت را نداشته ام

تمنا می کنم که دریابی اگر فریبت دادم

امیدوار باش به تو اطمینان می بخشم

که امروز بی تو هیچ ندارم

که تو همواره فرشته ای خواهی بوددر رویاهایم

اینجا هستم همچنان که می بینی

و از تو تمنای بخشش دارم

اگر به راستی برای تو از میان رفتم چنین قصدی نداشتم

مرا سرزنش کن و به فراموشی بسپار

چون دردی کهنه در سینه ات اما هرگز مرو

خواهش می کنم مرا نادیده مگیر

چه دشوار است دریافتن خلاء نبودت

جایی که روزی چو آتشی می سوخت آتشی اعجاب آمیز

مرا سرزنش کن و به فراموشی بسپار

چون دردی کهنه در سینه ات اما هرگز مرو

خواهش می کنم مرا نادیده مگیر

           

اوه چقدر دلتنگم

آنگونه که وجودم را در آغوش می کشی

اوه چگونه تو را در درونم احساس کنم

اوه چقدر دلتنگم

بر آغاز عشق ما بین دو انسان

و هزاران هزار دیوانگی که ما خلق کردیم

اوه چقدر دلتنگم

بر شیوه و حرکات سخن گفتنت بر پیچیدگی های وجودی و بر عادتت

اوه چقدر دلتنگم

زمانی که از من می پرسی که آیا دوستت دارم و من به تو می گویم:

با تو من احساسی چون خورشید در میان آسمان دارم

با تو گیتی به نظر حقیر می آید

با تو حتی سکوت و آرامش بر پایه ی تمایل می چرخد

با تو تمامی سعادتی را که دارم در می یابم

با تو لحظات از زمان جدایی می گیرند

با تو بدی حتی به خوبی می گراید

اوه چقدر دلتنگ توام

چشمان توام که زندگانی ام را روشن می کند

با آن نگاه گرم و سوزان

اوه چقدر دلتنگم

برای آنچه که در گوشم نجوا می کردی

لبان تو شعر می سرود

اوه چقدر دلتنگم...